Al met al was er dus nog steeds geen goede verklaring voor Bagelaars dood. Een mogelijkheid die wel eens geopperd wordt, is dat Bagelaar zichzelf in de problemen heeft gebracht door te experimenteren met chemicaliën. Als etser was Bagelaar natuurlijk bekend met het werken met zuren. Immers de etser brengt een waslaag aan op een koperen etsplaat, tekent de afbeelding in spiegelbeeld in de waslaag en legt de etsplaat enige tijd in een zuurbad. Op de plaats waar de waslaag is weggehaald zal het zuur in de koperen plaat bijten waardoor de tekening in de plaat zichtbaar wordt. Vervolgens kunnen met behulp van de etsplaat, een drukpers en inkt meerdere prenttekeningen afgedrukt worden. Op deze manier kon kunst op een relatief goedkope manier onder een groot publiek worden verspreid. Bagelaar had als kind van de Verlichting een onderzoekende geest en probeerde zijn manier van werken steeds te verbeteren. Het probleem bij het maken van prenttekeningen was in die tijd dat tekeningen gewassen in Oost-Indische inkt moeilijk waren na te bootsen. Na een bezoek aan een katoendrukkerij kwam Bagelaar op het idee om de etsplaat op de plek waar de gewassen Oost-Indische inkt moest komen, af te dekken met zeemleer. Tot zijn eigen verbazing werkte deze methode prima: … bij het zien der eerste Proeven mijner geheel nieuwe Prentteekeningen als met het Penseel gewaschenen Oost-Indischen Ink, te meer zonder enig bijtmiddel (Salpetergeest, zo nadeelig voor het gezigt en de gezondheid) ten voorschijn gebracht op zulk eene eenvoudige wijze.
